Po okresie triumfów Austriaków, w Pucharze Świata rozpoczęła się era Finów, w tym głównie Mattiego Nykaenena. Coraz mocniejsi stają się również reprezentanci Norwegii oraz Niemiec. Poniżej przedstawiamy Wam historię pucharowych zmagań w latach 1982-1985.
Sezon 1982/1983
Jak w latach poprzednich, tak i tym razem, sezon rozpoczął się od zawodów w Cortina d’Ampezzo. Włoski konkurs wygrał Fin – Matti Nykaenen. W poszczególnych zawodach 31. edycji TCS triumfowało czterech zawodników: Horst Bulau – Oberstdorf, Armin Kogler – Ga-Pa, Matti Nyaekenen – Innsbruck, Jens Weissflog – Bischofshofen. Cały prestiżowy turniej padł jednak łupem – Nyaekenena.
Po turnieju z przełomu roku, przyszła kolej na 20. Turniej Czeski, czyli dwa konkursy u naszych południowych sąsiadów, które w 1982 roku odbyły się w całości na skoczni K-120 w Harrachovie. Pierwsze zawody wygrał Hogler Freitag (NRD) – ojciec Richarda Freitaga, a drugie Pavel Ploc (CZE). Nagroda za triumf w klasyfikacji generalnej cyklu trafiła do rąk Klausa Ostwalda (NRD).
Kolejne dwa weekendy skoczkowie spędzili na kontynencie amerykańskim. W dniach 14-15 stycznia rywalizowali bowiem na skoczni K-114 w Lake Placid (USA), a tydzień później w Thunder Bay (CAN). Na skoczni MacKenzie Intervale dwukrotnie triumfował Matti Nyaekenen, a na obiekcie Big Thunder – Horst Bulau i Nyaekenen.
Po powrocie do Europy przyszła kolej na rywalizację w Turnieju Szwajcarskim. Na Olympiaschanze w Sankt Moritz i Mattenschanze w Gstaad wygrał Kanadyjczyk – Horst Bulau, natomiast na obiekcie Gross-Titlis-Schanze najlepiej spisał się Norweg – Per Bergerud, który także odniósł triumf w klasyfikacji cyklu.
Turniej Szwajcarski, to jednak nie koniec turniejowych zmagań. Przyszła bowiem teraz kolej na Tydzień Lotów Narciarskich, które w 1983 roku odbyły się w Vikersund. Wszystkie trzy konkursy na obiekcie Vikersundbakken (K-150) wygrał Matti Nyaekenen, który tym samym odniósł triumf w całym cyklu.
Na kolejne sześć konkursów skoczkowie pozostali na Półwyspie Skandynawskim. Dwa pierwsze z nich odbywają sie w Falun. Na skoczni K-89 najlepszy okazuje się Horst Bulau, a na obiekcie K-112 – Matti Nyaekenen. Kolejnym przystankiem są skocznie K-88 i K-113 wchodzące w skład kompleksu Salpausselka w Lahti. W obu konkursach na najwyższym stopniu podium staje Kanadyjczyk – Bulau. Następnie karuzela skoków narciarskich powróciła do Norwegii. Na obiekcie Skuibakken (K-110) w Baerum wygrywa Armin Kogler, natomiast na skoczni Holemkollbakken (K-105) w Oslo triumf odnosi reprezentant gospodarzy – Steinar Braten.
Tuż przed zakończeniem PŚ w sezonie 1982/1983 odbyły się mistrzostwa świata w lotach narciarskich. Miejscem rywalizacji jest skocznia mamucia Certak w Harrachovie. Złoty medal trafił do rąk Klausa Ostwalda, a podium uzupełnili Pavel Plot i Matti Nyakenen.
Finałowe zawody PŚ odbyły się na Sredniej i Blodkovej Velikance mieszczących się w Planicy. Na skoczni K-92 wygrał Nykaenen, a na obiekcie K-122 – Promoz Ulaga. Kryształowa Kula na triumf w klasyfikacji generalne trafiła do rąk 20-letniego wówczas Matii Nykaenena.
Sezon 1983/1984
W początkowej fazie sezonu zaszły drobne zmiany. Pucharowa rywalizacja nie rozpoczęła się jak do tej pory we Włoszech, ale w Kanadzie, a dokładniej w Thunder Bay. W pierwszym konkursie na Big Thunder wygrał reprezentant gospodarzy – Horst Bulau, a w drugim (który ze względu na złą pogodę został przeniesiony na następny dzień) triumf odniósł Norweg – Vegard Opaas. Kolejnym przystankiem pucharowej karuzeli był Lake Placid (USA). Na skoczni K-86 wchodzącej w skład kompleksu MacKenzie Intervale najlepszym zawodnikiem okazał się Primoz Ulaga, a na obiekcie K-114 na najwyższym stopniu podium stanął Jeff Hastingd.
Po wojażach na dalekim zachodzie pucharowe zmagania przybyły do Europy, gdzie na przełomie roku odbyła się 32. edycja Turnieju Czterech Skoczni. Turniej w sezonie 1983/1984 został zdominowany przez zawodników z NRD. W Oberstdorfie wygrał bowiem Klaus Ostwald, a trzy kolejne konkursy padły łupem Jensa Weissfloga, który też został triumfatorem całej prestiżowej imprezy.
Po TCS przyszła kolej na zawody na skoczni K-92 w Cortina d’Ampezzo. Włoską rywalizacje wygrał Weissflog. Z północy Włoch skoczkowie przenieśli się do Czech na 21. Turniej Czeski. W zmaganiach na skoczni K-120 w Harrachovie wygrał Jiri Parma, natomiast na obiekcie K-115 w Libercu na najwyższym stopniu podium stanął Jens Weissflog, który także wygrał cały turniej.
Ostatnia próbą przed ZIO były konkursy na Miyanomori i Okurayamie. Na mniejszym obiekcie triumf odniósł reprezentant gospodarzy – Masahiro Akimoto, natomiast na większej skoczni wygrał Austriak – Manfred Steiner.
Z początkiem lutego przyszła kolej na najważniejsza imprezę sezonu, czyli zimowe igrzyska olimpijskie, które w 1984 roku gościły w Sarajewie. Na skoczni normalnej (K-90) złoty medal trafił do rąk Jensa Weissfloga, a podium uzupełniło wówczas dwóch Finów – Matti Nykaenen i Jari Puikkonen. Najwyżej sklasyfikowanym z Polaków był Piotr Fijas, który zajął 7. miejsce. W konkursie na dużej skoczni (K-112), który odbył się niespełna tydzień później, triumf odniósł Nykaenen, a czołową trójkę uzupełnili Weissflog i Pavel Ploc. Tym razem również najlepszym z naszych był Fijas, ale sklasyfikowany został na 17. pozycji.
Po IO skoczkowie przenieśli się na Półwysep Skandynawski, gdzie odbyły się dwa konkursy w Finlandii, jeden w Szwecji i dwa w Norwegii. W Lahti zarówno na skoczni K-88 jak i K-113 najlepiej spisał się reprezentant gospodarzy – Matti Nyaekenen. Na obiekcie Lunget w Falun na najwyższym stopniu podium stanął Jiri Parma. Na skoczniach w Lillehammer i Oslo triumfy odnieśli również Czesi: na Balbergbakken – Pavel Ploc, a na Holmenkollbaken – Vlidimir Podzimek.
Po skandynawskich wojażach pucharowa karuzela przeniosła się na mamucią skocznię w Oberstdorfie, gdzie odbył sie Tydzień Lotów Narciarskich. Na skoczni Heini-Klopfer-Skiflugschanze (K-182) wygrał dwukrotnie Matti Nyaekenen i tym samym został triumfatorem owego cyklu.
Finałowe zawody Pucharu Świata odbyły się standardowo na skoczni K-95 i K-120 w Planicy. Na normalny obiekcie najlepiej spisał się Jens Weissflog, a na dużej skoczni – Pavel Ploc. Warto tutaj zaznaczyć, że w sobotę na najniższym stopniu podium stanął Janusz Malik, a w niedzielę Piotr Fijas również był trzeci. Kryształowa Kula na triumf w klasyfikacji generalnej PŚ otrzymał Jens Weissflog, który w całym sezonie uzbierał 230 punktów.
Sezon 1984/1985
Szósty sezon Pucharu Świata również rozpoczął się od tournee po Ameryce Północnej. Oba konkursy w Thunder Bay, jak i te przeprowadzone tydzień później w Lake Placid, padły łupem Andreasa Feldera.
W klasyfikacji generalnej 33. Turnieju Czterech Skoczni wygrał Jens Weissflog. Natomiast w poszczególnych konkursach owej imprezy, triumfowali kolejno Ernst Vettori, Weissflog, Mattu Nyaekenen i Hroar Stjernen – ojciec jednej z obecnych norweskich gwiazd – Andreasa Stjernena.
Ostatecznym sprawdzianem przed mistrzostwami świata w narciarstwie klasycznym, był konkurs w Cortina d’Ampezzo. Włoskim zwycięzcą został Roger Ruud.
Wspomniane mistrzostwa odbyły się w austriackim Seefeld (choć skakano również w Innsbrucku). Na dużej skoczni triumf odniósł Per Bergerud, a medale powędrowały również do Jari Puikkonena i Matti Nyaekenena. W konkursie drużynowym, który odbył się na tym samym obiekcie, najlepszą ekipą okazała się Finlandia, za którą uplasowały się m.in. Austria czy drużyna z NRD. Na normalnym obiekcie wygrał natomiast Jens Weissflog, przed Andreasem Felderem i Perem Bergerudem.
Kolejnym punktem PŚ były dwa konkursy w Sapporo. Na mniejszym obiekcie najlepiej spisał się Matti Nyaekenen, a na większym reprezentant gospodarzy – Masahiro Akimoto.
Po powrocie z Japonii przyszła kolej na Turniej Szwajcarski. Na Olympaschanze w Sankt Moritz wygrał Ernst Vettori. Zawody w Gstad ze względu na złe warunki pogodowe został odwołany. W Engelbergu triumfował natomiast Jens Weissflog, który również został zwycięzcą całego turnieju.
Ze Szwajcarii pucharowa karuzela przeniosła sie do Czech. Z dwóch zaplanowanych konkursów, w Harrachovie odbył sie tylko jeden, a to za sprawą niesprzyjającej pogody. na skoczni K180 wygrał Ole Gunnar Fidjestoel, a na 3. stopniu podium stanął Tadeusz Fijas.
Od naszych południowych sąsiadów rywalizacja o kolejne punkty PŚ przeniosła się na daleką północ. W Lahti wygrywali Matti Nyaekenen (K-88), a także Andreas Felder (K-113). Na skoczni Paradiskullen (K82) w Örnsköldsvik triumfował Jiri Parma, natomiast na obiekcie Lungnet (K-112) w Falun – Andreas Felder. Ostatnie z tegorocznych skandynawskich zmagań odbyły się w Oslo na Holenkollbakken. Na najwyższym stopniu podium stanął nie kto inny jak Matti Nyaekenen.
Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich w 1985 roku gościły na mamuciej skoczni w Planicy. Ósmą edycję tej imprezy wygrał Matti Nyaekenen, a podium uzupełnili Jens Weissflog oraz Pavel Ploc.
Finałowe zawody Pucharu Świata 1984/1985 odbyły się w Szczerbskim Plesie. Zarówno na skoczni K-88, jak i K-114, najlepszym zawodnikiem był Matti Nyaekenen. Tymi dwoma wygranymi potwierdził swoją wyższość nad rywalami i odebrał po raz drugi Kryształową Kulę.
- Źródło: FIS
- Foto: Kacper Kolenda
